Русский призрак
(ผีรัสเซีย)
ที่มา : Nanmeebooks
ตอน : น้องสาวใต้ผ้าห่ม
หนูไม่ยอม ทำไมพี่ได้หมวก Чапка (ชัปกา) อยู่คนเดียวคะ
Елена (ยีเลียนา) แม่ให้เป็นของขวัญที่พี่เข้าโรงเรียน ถ้าลูกเข้าโรงเรียนเมื่อไหร่ แม่ก็จะซื้อ ชัปกา น่ารักให้เหมือนกันจ่ะ แม่พูดปลอบใจลูกสาวคนเล็ก แต่เธอก็ยังร้องไห้ฟูมฟาย รบเร้าจะเอาชัปกาเหมือนพี่ให้ได้
ยีเลียนา แม่บอกว่าจะซื้อให้ลูกตอนลูกเข้าโรงเรียน ถ้าอยากได้ต้องรอหน่อยนะ
Дарья (ดาเรีย) พี่สาวของยีเลียนาหยิบชัปกาใบใหม่ที่เพิ่งได้เป็นของขวัญมาใส่ เธอส่องกระจกพร้อมพูดอวดเพื่อแหย่น้องสาว ทำให้ยีเลียนาร้องไห้ดังขึ้น ในที่สุดแม่ก็ทนไม่ไหวจึงดุกลับไป
หนูเกลียดแม่ เกลียดพี่ด้วย ยีเลียนาเดินกระแทกเท้าเข้าไปในห้องนอน เธอมุดเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วสะอึกสะอื้น ดาเรียรู้สึกผิดจึงเดินตามเข้าไปง้อ แต่น้องสาวเอาแต่คลุมโปงอยู่ในผ้าห่มโดยไม่ฟังคำพูดของเธอเลย
เฮ้อ คงต้องปล่อยให้หายงอนเองมั้ง ดาเรียเห็นว่าง้อต่อไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น เธอจึงออกไปเล่นที่บ้านเพื่อน และกลับเข้าบ้านเมื่อค่ำแล้ว
เธอเห็นยีเลียนายังนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง ดาเรียจึงย่องเงียบไปที่เตียง แล้วหย่อนตัวลงข้างๆ เธอคิดว่าน้องสาวคงหลับไปแล้ว เธอจึงเอนตัวนอนอยู่ใกล้ๆ
ผ่านไปครู่หนึ่ง ดาเรียก็ลืมตาขึ้น เธอนอนไม่หลับเพราะไม่สบายใจที่ทำให้น้องร้องไห้ฟูมฟายเมื่อตอนกลางวัน
ยีเลียนา หลับแล้วเหรอ ดาเรียพลิกตัวไปทางน้องสาว แล้วเธอก็สะดุ้งเฮือก ผ้าห่มที่คลุมโปงเลิกขึ้น ดวงตากลมโต 2 ดวงเปล่งประกายวาบในความมืด นอกจากนั้นแล้วดาเรียก็ไม่เห็นอย่างอื่นเลย เพราะในห้องมืดสนิท
ตกใจหมดเลย ยีเลียนา ยังไม่นอนอีกเหรอ ดาเรียตั้งใจจะขอโทษน้องสาว แต่แววตาที่จ้องมาทำให้เธอรู้สึกกลัวอย่างประหลาดจนพูดอะไรไม่ออก
สงสัยจะยังไม่หายโกรธ เอาไว้ค่อยขอโทษตอนเช้าก็แล้วกัน ดาเรียนิ่งเงียบ แล้วพลิกตัวกลับมาข่มตานอนต่อ แต่ก็หลับไม่ลง เธอรู้สึกเหมือนน้องสาวกำลังจ้องมองมาตลอดเวลา
เวลาผ่านไปนานพอสมควร ขณะที่ดาเรียกำลังเคลิ้มใกล้หลับ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เธอคิดว่าเป็นแม่
แม่มาหาเราตอนดึกแบบนี้ทำไมนะ
เสียงแง้มประตูลากยาว ตามด้วยเสียงแม่ ดาเรีย ตอนลูกยังไม่กลับ น้องไม่อยากนอนคนเดียวเลยมาขอนอนกับแม่ แม่หันไปหายีเลียนาที่เดินมาด้วยกันแล้วลูกหัว ยีเลียนา พี่เขากลับมาแล้วนะ ไม่ต้องกลัวแล้ว
ดาเรียรู้สึกเย็นวาบและขนลุกไปทั้งตัวเมื่อนึกถึงดวงตาใต้ผ้าห่มคู่นั้นที่จ้องมองเธออยู่ เธอตัวสั่นระริก เหงื่อไหลซึมเต็มใบหน้า กลั้นใจยื่นมือไปคลำกองผ้าห่มข้างตัว แล้วรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน
ผ้าห่มเลิกขึ้นอีกครั้ง ปรากฏดวงตาคู่เดิมที่เปล่งประกายวาบในความมืด คราวนี้มีเสียงหัวเราะหึๆ แทรกออกมาด้วย ทันใดนั้นทุกอย่างก็หายไป เหลือเพียงผ้าห่มเปล่าๆ
