เรื่องเล่าผีรัสเซีย - หญิงสาวในห้องศิลปะ

Русский призрак

 (ผีรัสเซีย)

 

ที่มา : Nanmeebooks

ตอน : หญิงสาวในห้องศิลปะ

     โรงเรียนศิลปะ Левин (เลวิน) เต็มไปด้วยนักเรียนที่หอบหิ้วความฝันหวังจะเป็นจิตรกรลือชื่อ Лев (เลฟ) ถือเป็นดาวรุ่งดวงหนึ่งของโรงเรียน เขาเคยคว้ารางวัลจากการประกวดผลงานศิลปะในประเทศรัสเซียมามากมาย รวมถึงการประกวดในต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นประเทศฝรั่งเศสหรืออังกฤษ เด็กหนุ่มคนนี้จึงได้รับการจับตามองเป็นพิเศษ

     แต่เอาเข้าจริง เลฟกลับไม่ยินดีกับคำชื่นชมเหล่านั้นมากนัก เพราะที่โรงเรียนศิลปะเลวินนี้ยังมีนักเรียนดาวรุ่งอีกคนหนึ่งที่มีฝีมือวาดรูปเหนือกว่าเขา เธอเป็นหญิงสาวที่รักสันโดษ มักจะนั่งวาดรูปอยู่คนเดียวที่มุมห้อง ไม่พูดจากับใคร ผมของเธอยาว ร่างกายผอมซูบ และมีใบหน้าซีดเผือด 

     ไม่เคยมีใครได้เห็นเวลาที่เธอวาดภาพแบบชัดๆ เพราะนักเรียนหญิงคนนี้มักจะปลีกตัวไปวาดรูปเพียงลำพัง แม้แต่เลฟเองก็เห็นเพียงผ่านๆ เท่านั้น แต่แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เขาตระหนักได้ว่าเธอมีฝีมืออันยอดเยี่ยม ผลงานของเธอมักใช้สีแดงจนเป็นเอกลักษณ์ จานสีของเธอจึงมักจะเต็มไปด้วยสีแดงเสมอ

     อยากเห็นภาพวาดของเธอจัง ยิ่งนานวัน เลฟก็ยิ่งอยากดูภาพวาดของเธอ เขามักจะแอบชะเง้อมองเวลาเธอวาดรูปอยู่ที่มุมห้องคนเดียว บางครั้งเธอจะหันมาสบตากับเขาและทุกครั้งที่สบตากัน แก้มซีดขาวของเธอจะแดงเรื่อขึ้นมา แม้เธอจะดูผอมแห้ง แต่สำหรับเลฟ เธอน่ารักมากทีเดียว เธอคงขี้อายมากสินะ 
  
     วันหนึ่ง เลฟรวบรวมความกล้าเดินตรงเข้าไปหาเธอเพื่อจะทักทายและพูดคุย แต่เมื่อเธอเห็นเขา ก็รีบเก็บภาพวาดและอุปกรณ์ด้วยอาการเขินอาย และเดินออกจากห้องไปทันที 

     ไม่กี่วันต่อมา เลฟตั้งใจจะลองเดินเข้าไปทักทายเธออีกครั้ง แต่อาร์ชาวินเพื่อนของเขาเดินมาชวนไปดื่มกาแฟเสียก่อน

     เลฟ ฉันว่านายอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นจะดีกว่า มีข่าวลือไม่ค่อยดีเกี่ยวกับเธอ

Аршавин (อาร์ชาวิน) พูดขึ้นระหว่างที่ทั้งสองกำลังดื่มกาแฟในร้าน

     ใช่ว่าฉันจะไม่เคยได้ยินข่าวลือพวกนั้นหรอกนะ แต่นายก็รู้นี่ว่าข่าวลือก็คือข่าวลือ นายเชื่อเรื่องพวกนั้นด้วยเหรอ เลฟหงุดหงิดทันทีที่เพื่อนพูดถึงผู้หญิงที่ตนสนใจ

     แต่ใครๆ ก็บอกว่าเธอชอบวาดภาพแปลกๆ แบบที่ทุกคนเห็นแล้วไม่อยากยุ่งด้วยเลยล่ะ

     โลกนี้ไม่มีภาพแปลกๆ หรอก ผลงานที่ออกมาทุกชิ้นถือเป็นการสร้างสรรค์ทั้งนั้นแหละ พวกนั้นอาจอิจฉาที่เธอวาดรูปเก่งกว่าใครก็ได้ นายเองก็พลอยเป็นไปด้วยงั้นเหรอ ฉันผิดหวังจริงๆ เลฟเดินออกมาจากร้านกาแฟทันที แล้วตรงไปยังห้องศิลปะ หญิงสาวคนนั้นไม่อยู่ในห้องแล้ว

     วันรุ่งขึ้น เลฟหวังว่าจะต้องทักทายเธอให้ได้ แต่อาร์ชาวินก็มาคว้าแขนเขาเอาไว้ก่อนที่เลฟจะเดินเข้าไปห้องศิลปะ 

     เลฟ ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นวาด...ภาพนั้นน่ะ... อาร์ชาวินอ้ำอึ้ง เลฟจึงหัวเสีย

     เธอจะวาดรูปแบบไหนก็ช่างเถอะ วันนี้ฉันจะเข้าไปคุยกับเธอแล้วขอดูภาพในเฟรมของเธอให้ได้ เลฟสะบัดแขนจากมือเพื่อน เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องศิลปะ

     ในห้องไม่มีใครเลยนอกจากหญิงสาวคนนั้น เธอยังนั่งวาดภาพอยู่คนเดียวที่มุมห้องเหมือนทุกครั้ง เลฟเดินเข้าไปใกล้ หญิงสาวหยุดมือแล้วเงยหน้าสบตาเลฟ 

     สวัสดี ฉันเลฟ จำได้ไหมเราเจอกันที่ห้องนี้บ่อยๆ 

     ฉัน Саша (ซาชา) เธอมุดหน้าหนีด้วยความเขินอาย ไม่กล้าสบตาเขา 

     วาดรูปอะไรอยู่เหรอ ฉันเห็นสีแดงแวบๆ คงสื่ออารมณ์ร้อนแรงทีเดียวนะ เลฟยื่นหน้ามาดู ซาชารีบเก็บภาพลง ทำให้เลฟยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นจึงคะยั้นคะยอเธอ   

     ฉันอายน่ะ เธอลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะยอมเปิดภาพที่ซ่อนไว้ให้เลฟดู

     เลฟสะดุ้งเฮือกและขนลุกเกรียวเมื่อได้เห็น เป็นภาพของเขาเอง แต่อยู่ในสภาพที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน

     โทรศัพท์มือถือของเลฟดังขึ้น เขาตกใจและรีบกดรับสายโดยอัตโนมัติ มือของเขาสั่นจนทำทำมือถือร่วงลงพื้น เสียงของอาร์ชาวินดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือที่หงายอยู่

     เลฟ ฟังให้ดีนะ นายรีบหนีให้ห่างจากเธอเดี๋ยวนี้ ฉันเพิ่งได้ข่าวใหญ่มาว่าผู้หญิงคนนั้นมักจะวาดภาพคนที่ตัวเองชอบ แล้วผู้ชายเหล่านั้นก็หายสาบสูญไปเลย แล้วตอนนี้เธอก็ชอบนายอยู่

     แม้จะอยากวิ่งหนีออกไป แต่ขาของเลฟกลับแข็งทื่อ ไม่ขยับเขยื้อน หญิงสาวชายตามาที่เลฟช้าๆ พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มเรียบ

     ภาพนี้ใกล้เสร็จแล้ว แต่ยังขาดสีแดงอีกนิดหน่อยน่ะ เลฟฉันขอสีแดงจากร่างกายของนายหน่อยสิ

เข้าร่วมกลุ่มเฟสภาษาตะวันตกได้ที่
  https://www.facebook.com/groups/365756166805480/
 จอมณรงธร ศรีอริยนันท์ 

3 สิงหาคม 2016