เรื่องเล่าผีรัสเซีย - ห้องเย็น

Русский призрак

 (ผีรัสเซีย)

  

ที่มา : Nanmeebooks

ตอน : ห้องเย็น

     บริษัทอาหารแช่แข็ง Мамонов (มาโมนาฟ) เป็นบริษัที่ประสบความสำเร็จมาก จนเรียกได้ว่าเป็นบริษัทผู้ผลิตอาหารแช่แข็งรายใหญ่ที่สุดในประเทศรัสเซีย ทว่าประธานมาโมนาฟเจ้าของบริษัทเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ เขานึกถึงแต่ประโยชน์ส่วนตัว และทำทุกอย่างเพื่อได้เงิน

     แล้ววันหนึ่ง เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นในห้องเย็นของโรงงาน พนักงานจำนวนหนึ่งเสียชีวิตจากความหนาวเย็น เพราะเครื่องทำความเย็นทำงานผิดพลาด ประธานมาโมนาฟเกรงว่าเรื่องนี้จะทำให้ภาพลักษณ์ของบริษัทเสียหายและยอดขายตก จึงทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อปกปิดเรื่องนี้ และทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น 

     คนตายไม่กี่คนทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ก็แค่อุบัติเหตุ

     นอกจากประธานมาโมนาฟจะไม่แสดงความเสียใจกับความสูญเสียของพนักงานแล้ว ยังหาว่าเป็นตัวการทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายและเสียเงินจำนวนมาก

     เวลาล่วงเลยไปจนถึงช่วงเทศกาล Святки (สเวียตกี - เทศกาลฤดูหนาวของรัสเซีย จัดขึ้นในเดือนมกราคม ประชาชนมักหยอกล้อกันด้วยการสาดน้ำใส่ประตูบ้านผู้อื่น เพื่อให้น้ำจับตัวเป็นน้ำแข็ง) ประธานมาโมนาฟกำลังจะออกไปทำงานตามปกติ เขาตื่นแต่เช้า จัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย แต่เมื่อจะออกจากบ้าน ประตูบ้านกลับเปิดไม่ออก ราวกับมีใครมาใช้โซ่คล้องเอาไว้ที่ประตู

     ประธานมาโมนาฟอารมณ์เสียมาก เขาเดินฉุนเฉียวออกประตูหลังไปดู และพบว่าประตูเปิดไม่ออกเพราะมีน้ำแข็งเกาะหนา น่าจะมีคนมาสาดน้ำใส่ประตูหน้าบ้าน ด้วยอากาศที่หนาวจัดทำให้น้ำจับตัวเป็นน้ำแข็ง

     หนอย ใครมาเล่นพิเรนทร์แบบนี้ ประธานมาโมนาฟโมโหแทบควันออกหู เขากวาดตามองไปรอบๆ เห็นเด็ก 2-3 คนแถวนั้นยืนมองมาแล้วหัวเราะคิกคัก จากนั้นก็วิ่งหนีไป

     เจ้าเด็กพวกนี้นี่เอง ฉันไม่ปล่อยเอาไว้แน่ ประธานโมมานาฟหน้าแดงก่ำ

     อย่าถือสาเลยครับ นี่เป็นช่วงเทศกาลสเวียตกี เด็กๆ ก็คงเล่นสนุกไปตามประเพณีน่ะครับ ลูกน้องที่คอยติดตามประธานมาโมนาฟพูดขึ้นเพื่อให้เจ้านายใจเย็นลง 

     ประธานมาโมนาฟไม่สบอารมณ์กับการต้องให้อภัยเพราะเป็นช่วงเทศกาล เขาออกไปทำงานด้วยสีหน้าบึ้งตึง

     เช้าวันรุ่งขึ้น ประธานมาโมนาฟเจอกับสถานการณ์เดิมอีกครั้ง ความอดกลั้นของเขาถึงขีดสุดจนแทบจะระเบิดออกมาทางใบหน้า

     เจ้าเด็กพวกนี้ คราวนี้ฉันไม่ยอมปล่อยไปแน่ ประธานมาโมนาฟคุกรุ่นด้วยความแค้น

     หลังจากวันนั้น ประตูหน้าบ้านของประธานมาโมนาฟก็มีกล้องวงจรปิดติดไว้ เขาต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนทำ เพื่อจะได้จับตัวมาลงโทษ

     วันรุ่งขึ้น อากาศในบ้านหนาวจัด ประธานมาโมนาฟรู้สึกตัวตื่นตั้งแต่เช้าเพราะความหนาว ก่อนจะรีบสวมเสื้อขนสัตว์แล้วเดินตัวสั่นลงไปที่ห้องนั่งเล่น แม้แต่ในบ้านที่ปิดประตูหน้าต่างสนิทยังหนาวจัดราวกับอยู่ใน Сибирь (ซีบีร์ - ไซบีเรีย)

     มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมหนาวยะเยือกขนาดนี้ แล้วพวกเด็กนั่นจะเล่นพิเรนทร์อีกไหมเนี่ย

     ประธานมาโมนาฟเดินไปที่ประตูหน้าบ้าน ทุกครั้งที่หายใจมีควันออกมาด้วย 

     อูย เย็นเฉียบเลย แค่เอามือแตะประตู ประธานมาโมนาฟก็ต้องสะดุ้ง เขาฝืนดันประตูเปิดออก แต่ผลลัพธ์เหมือนเดิม คือเหมือนมีคนเอาโซ่มาคล้องไว้ 

     ทนไม่ไหวแล้ว ประธานมาโมนาฟรีบวิ่งไปที่หลังประตู แต่ก็เปิดไม่ออกเช่นกัน เขาออกแรงดันจนมือระบมไปหมด อากาศที่หนาวจัดยิ่งทำให้มือแข็งและชาแทบไร้ความรู้สึก เขาเดินกลับมายังห้องนั่งเล่นและสวมถุงมือ จากนั้นเดินไล่ดูหน้าต่างภายในบ้าน ปรากฏว่าทุกบานมีน้ำแข็งหนาจนเปิดไม่ออกเหมือนกันหมด

     แบบนี้มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ ทั้งประตูหน้าบ้าน ประตูหลังบ้าน แล้วก็หน้าต่างอีก คิดจะลองดีกับฉันใช่ไหม

     ประธานมาโมนาฟเปิดดูภาพที่บันทึกจากกล้องวงจรปิดหน้าบ้าน เขาหยิบหมวก ушанка (อูชันกา (หมวกที่ทำจากขนสัตว์หลากชนิด มีที่คลุมหูเพื่อป้องกันอากาศหนาว นิยมใส่ในเขตอากาศหนาวจัด) มาใส่ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อุ่นขึ้นแม้แต่นิดเดียว 

     โอย หนาวจะขาดใจอยู่แล้ว อย่างกับอยู่ในตู้แช่แข็งเลย ประธานมาโมนาฟตัวสั่นเทาไปหมด เขาแทบจะนั่งดูภาพจากกล้องต่อไปไม่ไหว แต่แล้วเขาก็ตาลุกวาว

     เจ้าพวกนี้เองรึ  

     ในภาพจากกล้องวงจรปิด มีชายกลุ่มหนึ่งยืนอยู่หน้าบ้านของประธานมาโมนาฟ แต่พวกเขาไม่ได้สาดน้ำใส่ประตูบ้าน 

     ชายกลุ่มนั้นช่วยกันยืนดันประตูบ้านเอาไว้ ประธานมาโมนาฟตกใจจนแทบลืมความหนาว แต่ก็ยังซูมเข้าไปเพื่อดูหน้าคนเหล่านั้นชัดๆ แล้วใบหน้าซีดเพราะความหนาวอยู่แล้วก็ยิ่งซีดขึ้นไปอีก

     เป็นไปไม่ได้ 

     ชายเหล่านั้นใส่ชุดเหมือนกัน เป็นยูนิฟอร์มที่ประธานมาโมนาฟคุ้นตาดี บนหน้าอกเสื้อสกรีนข้อความว่า บริษัทอาหารแช่แข็งมาโมนาฟ

     พวกนั้นตายไปแล้วนี่ ขาของเขาแข็งเกร็ง แล้วประธานบริษัทอาหารแช่แข็งที่โด่งดังที่สุดของรัสเซียก็ทรุดลงกับพื้น อุณหภูมิในบ้านก็ยังคงลดลงเรื่อยๆ ไม่ต่างจากห้องเย็นในโรงงานของเขาเอง ร่างกายของเขาแข็งทื่อเหมือนประติมากรรมน้ำแข็ง แม้จะโทรศัพท์ไปขอความช่วยเหลือก็ทำไม่ได้ แล้วจู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงกระซิบดังมาจากกล้องวงจรปิด 

     รู้สึกทรมานมากไหมท่านประธาน ไม่ต้องห่วง อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะมารับไปอยู่ด้วยกันแล้ว

     เหล่าชายที่อยู่ในจอภาพยิ้มเย็นยะเยือก

конец
 

เข้าร่วมกลุ่มเฟสภาษาตะวันตกได้ที่
  https://www.facebook.com/groups/365756166805480/
 จอมณรงธร ศรีอริยนันท์ 

10 สิงหาคม 2016