เรื่องเล่าผีรัสเซีย - รถไฟยังไม่มา

Русский призрак

 (ผีรัสเซีย)

  

ที่มา : Nanmeebooks

ตอน : รถไฟยังไม่มา 

     แก๊ง แก๊ง เสียงสัญญาณเตือนตรงจุดตัดทางรถไฟบอกให้รู้ว่า รถไฟกำลังแล่นใกล้เข้ามา 

Евгений (เยฟเกนีย์) และ Рената (เรนาตา) นั่งอยู่ในรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าจุดตัดทางรถไฟใกล้สถานี Казань (กาซาน) ซึ่งเป็นทางผ่านของรถไฟสาย Транссибирская (ตรานส์ซีบีร์สกายา) ที่มุ่งหน้าไป Москва (มาสกว้า) ทั้งสองเป็นเพื่อนร่วมงานกัน วันนี้เลิกงานช้ากว่าปกติ พอออกมาจากบริษัท ฟ้าก็มืดแล้ว 

     ถ้าออกจากบริษัทไวกว่านี้อีกนิดคงวิ่งผ่านตรงนี้ไปแล้ว เลยต้องมารอสัญญาณรถไฟนี่ แบบนี้ก็ไปงานเลี้ยงรุ่นสายกันพอดี เยฟเกนีย์บ่นอุบพลางกระดิกนิ้วเคาะพวงมาลัยอย่างพะวักพะวน

     เดี๋ยวรถไฟก็ผ่านไปแล้ว อดทนหน่อยสิคะ เรนาตาพยายามพูดให้คนขับหงุดหงิดน้อยลง

     เอ๊...ทำไมรถไฟไม่มาสักทีเนี่ย สัญญาณเตือนก็ดังตั้งนานแล้ว แต่ไม่เห็นมีรถไฟสักขบวน อย่าบอกนะว่าสัญญาณเสีย เยฟเกนีย์เริ่มหงุดหงิด เพราะรู้ตัวว่ากำลังจะไปงานเลี้ยงรุ่นสายแน่นอน

     เพราะเธอมัวแต่แต่งหน้า ถ้าออกมาเร็วกว่านี้สัก 1 นาที ป่านนี้เราก็ผ่านไปไกลแล้ว เยฟเกนีย์พาลใส่เรนาตา ก่อนหน้านี้เขาให้เธอติดรถไปด้วยเพราะกลับทางเดียวกัน แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าคิดผิดที่ตัวเองใจดีเกินไป 

     นานๆ จะมีโอกาสได้เจอเพื่อนเก่าแท้ๆ แบบนี้พอไปถึงงาน คนอื่นก็คงกลับกันไปหมดแล้ว

     รออีกนิดนะคะ เดี๋ยวรถไฟก็คงมาแล้ว จริงสิ ฉันเคยได้ยินว่ามีคนเสียชีวิตบ่อยๆ จากอุบัติเหตุปริศนาแถวๆ จุดตัดทางรถไฟใกล้สถานีกาซานด้วย คงไม่ใช่แถวนี้หรอกนะ เรนาตาพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย

     ถ้ามีอุบัติเหตุแบบนั้นเกิดขึ้นบ่อยจริงๆ ต้องมีการออกข่าวบ้างสิ แต่ฉันไม่เคยได้ยินเลย เวลาแบบนี้อย่าเอาไร้สาระมาเล่าเลย

     เรนาตารู้สึกผิดมากขึ้นไปอีกที่พูดเรื่องไม่เป็นเรื่องขึ้นมา ขณะนั้นเยฟเกนีย์หงุดหงิดและอึดอัดจนทนไม่ไหว จึงเปิดกระจกฝั่งคนขับ

     จะให้รออีกนานแค่ไหนเนี่ย เยฟเกนีตะโกนออกไปนอกหน้าต่าง

     ทันใดนั้น เยฟเกนีย์ทอดสายตาไปเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามจุดตัดทางรถไฟ เขามองเห็นไม่ค่อยชัดนักเนื่องจากเป็นรถสีดำ และรอบๆ ก็มืดสลัว แต่ก็พอมองออกว่าเป็นรถยก ก่อนจะเหลือบเห็นรถอีกคันที่ถูกลากอยู่ด้านหลัง

     มาจากไหนกัน เมื่อกี้ยังไม่เห็นรถสักคัน เขาพึมพำกับตัวเองถึงรถยกที่เพิ่งเห็นเมื่อครู่

     ขณะที่เยฟเกนีกำลังขมวดคิ้ว เพ่งมองรถยกฝั่งตรงข้ามอย่างสงสัย เรนาตาก็สังเกตเห็นเช่นกัน

     อ๊ะ เมื่อกี้ไม่เห็นมีรถอยู่ฝั่งตรงข้ามเลย รถ 2 คันนั้นขับมาตั้งแต่เมื่อไรนะ เรนาตาพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ 

     ดูเหมือนจะเป็นรถยก เกิดอุบัติเหตุขึ้นแถวนี้เหรอ

     ทันใดนั้น เสียงเหยียบคันเร่งดังขึ้นสนั่น รถยกสีดำฝั่งตรงข้ามวิ่งผ่านจุดตัดทางรถไฟข้ามมาโดยไม่สนใจสัญญาณเตือนที่ยังสว่างอยู่

     หึ สงสัยจะรอไม่ไหว งั้นฉันก็ขับไปบ้างดีกว่า เยฟเกนีพูดจบก็เริ่งเครื่องรถเดินหน้า

     อย่านะ ไฟยังแดงอยู่เลย รถไฟอาจกำลังแล่นมาก็ได้ เรนาตาตกใจแล้วพูดปราม แต่เยฟเกนีย์ไม่ฟัง

     รอตั้งนานยังไม่มีวี่แววเลย แบบนี้สัญญาณเตือนต้องเสียแน่ๆ รถฝั่งตรงข้ามก็คงคิดเหมือนกันนั้นแหละ จะให้รอต่อไปแบบไม่รู้จุดหมายเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก เยฟเกนีย์พูดระบายความอึดอัด

     ขณะที่รถของเยฟเกนีย์ค่อยๆ แล่นผ่านกลางจุดตัดทางรถไฟ รถยกฝั่งตรงข้ามที่ลากรถอยู่ก็วิ่งสวนมาช้าๆ 

     เยฟเกนีย์อยากรู้ว่ารถที่ถูกลากอยู่ด้านหลังมีสภาพเป็นอย่างไร จึงชะลอความเร็วแล้วหันไปมอง 

     ยับเยินทั้งคันเลย อืม หน้าตาคล้ายๆ รถเราเสียด้วยสิ รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ

     ท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ จู่ๆ เรนาตาที่นั่นข้างๆ ก็กรีดร้องลั่น

     เรนาตา เป็นอะไรน่ะ ร้องทำไม เยฟเกนีย์สะดุ้งโหยง

     ตรงที่นั่งคนขับ...ที่นั่งคนขับ!

     เรนาตาพูดเสียงสั่นพลางชี้ไปยังบริเวณที่นั่งคนขับของรถที่ถูกลาก เยฟเกนีมองตามแล้วก็ร้องเสียงหลงไปอีกคน เพราะเยฟเกนีอีกคนในสภาพเลือดโชกท่วมตัวนั่งอยู่ในรถที่ถูกลาก เขาหันมาสบตาแล้วแสยะยิ้มให้ทั้งคู่

      แสงไฟจากหัวรถไฟสว่างจ้าขึ้น เสียงหวูดดังสนั่นของรถไฟสายตรานส์ซีบีร์สกายาที่กำลังพุ่งตรงมาถึงจุดตัดทำให้ทั้งคู่ขวัญกระเจิง

конец

เข้าร่วมกลุ่มเฟสภาษาตะวันตกได้ที่
  https://www.facebook.com/groups/365756166805480/
 จอมณรงธร ศรีอริยนันท์ 

8 กุมภาพันธ์ 2017