ยุง ภาษาตะวันตก พูดว่าอย่างไร

 

     ยุง  แมลงกินเลือด ปากเป็นเข็มแหลมไว้แทงผิวหนังคนเพื่อดูดเลือด พร้อมกับแพร่เชื้อโรคเข้าสู่คน โดยเฉพาะไข้เลือดออกจากยุงลาย มีปีก มีหนวด อย่างละคู่ ยุงตัวผู้จะกินน้ำจากดอกไม้ หรือผลไม้ ส่วนตัวเมียจะกินเลือดในช่วงที่กำลังวางไข่เท่านั้น เพราะต้องการโปรตีนในเลือดไปสร้างไข่ พบได้ทั่วโลก โดยเฉพาะในเขตร้อน

ภาษาสเปน                             Mosquito (โมสกี๊โตะ)
ภาษาโปรตุเกส                       Mosquito (โมสกี๊ตุ)
ภาษาอิตาลี                            Zanzara (ซันซาหระ)
ภาษาฝรั่งเศส                         Moustique (มูสติเกอะ)
ภาษาเยอรมัน                        Mücke (เมิกเคอะ)
ภาษารัสเซีย                          Комар (กามารฺ)
ภาษากรีก                              Κουνούπι (กูนู้ปิ)

 

     ลูกน้ำ คือตัวอ่อนของยุง เกิดจากไข่ยุงที่วางไว้ในน้ำนิ่ง เป็นอาหารธรรมชาติของปลา และสัตว์อื่นในน้ำ กินสารอินทรีย์ แบคทีเรีย แพลงตอนสัตว์และแพลงตอนพืชที่อยู่ในน้ำเป็นอาหาร บางชนิดกินลูกน้ำชนิดอื่นเป็นอาหาร

 

 Larva de mosquito (ลารฺบะ เด โมสกี๊โตะ)

 Larva do mosquito (ลารฺบะ ดู โมสกี๊ตุ)

Larve di zanzara (ลารฺเหวะ ดิ ซันซาหระ)

Larve de moustique (ลาครฺเหวอะ เดอ มูสติเกอะ)

Mückenlarven (เมิกเคินลารฺเฝิ่น)

Личинка комара (ลิชิ้นกะ กามาหระ)
Κουνουπιών κάμπια (กูนูเพียน ก้ามเปีย)

  นิทานอีสปโดย สุขุมาลย์

สิงโตเจ้าป่ากับยุงขี้โม้

 มียุงขี้โม้ตัวหนึ่งบินไปรอบตัวของสิงโตที่กำลังจะนอนหลับ ... เจ้ายุงขี้โม้หวังจะสร้างวีรกรรมให้กับตัวของมันเอง มันคิดว่าแม้มันจะเป็นสัตว์ตัวเล็กเพียงแค่นี้ก็ตามเถอะ แต่ถ้ามันสามารถ บินไปกัดจมูกสิงโตผู้เป็นเจ้าแห่งป่าได้ ก็คงจะได้มีเรื่องไปคุยโม้เป็นวีรกรรมได้อีกนานเลยทีเดียว ส่วนข้างฝ่ายสิงโตสุดแสนที่จะรำคาญใจ ที่มีแมลงตัวเล็ก ๆ มาบินไป-มา ขัดจังหวะการหลับนอนของมัน...มันเงื้ออุ้งมืออันใหญ่และหนาเตอะใล่ ตะบบยุงด้วยความรำคาญ แต่เจ้ายุงขี้โม้มันก็หลบทันทุกครั้งไป ยุงพูดว่า "ถึงแม้ว่าแกจะเป็นที่ใคร ๆ ขนานนามว่าเป็นเจ้าแห่งป่าก็เถอะ..อย่าผยองให้มากไปนักเลย ถึงแม้ข้าจะตัวเล็ก แค่นิดเดียวแค่นี้ก็ตาม แต่ข้าไม่กลัวอะไรแกตรงไหนเลย ฮ่า ๆๆ เก่งจริงตะบบข้าให้ได้สิฮ่าๆๆๆ" สิงโตเมื่อได้ฟังดังนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที มันลุกขึ้นและอ้าปากอันใหญ่ที่มีเขี้ยวอันแหลมคมเข้าตามงับ.. และงับยุงเข้าไปในปากของมันได้ แต่เจ้ายุงมันก็ไวเหมือนกันมันบินหนีแทรกซอกฟันของสิงโตออกมา ได้อย่างหวุดหวิด แล้วบินหนีไปตั้งหลักก่อนที่จะหัวเราะลั่นแล้วพูดออกมาว่า "ฮ่าๆๆๆ เป็นยังไงแม้แต่เขี้ยว คม ๆ ที่แหลมอย่างนั้นของแกก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรข้าได้เลย ฮ่า ๆๆๆ" เจ้ายุงพูดจบก็ขยับปีกสั่น ทำสัญญาณอะไรบางอย่างขึ้น แล้วสักพักก็มีสิ่งหนึ่งบินเกาะกลุ่มกันมาจนดำมืดเป็นฝูง เจ้ายุงขี้โม้รีบบินไปที่ฝูงยุงที่บินมานั้นทันที "โอ่..ขอบ ใจมากเพื่อนที่มาตามสัญญาณ เรียกของเรา เร็วพวกเราจัดการกับสิงโตตัวนั้นได้เลย " พอสิ้นเสียงคำสังเท่านั้นฝูงยุงทั้งฝูงก็แตกฮือบินตรงเข้าหาเป้าคือ สิงโตทันที มันรวมหัวกันรุมกัดและสูบเลือดไปทั่วทุกที่ ทั้งตัวเลยทีเดียว สิงโตเจ้าป่าให้เป็นตกใจ และเจ็บคันไปหมด " โอ้ย..คัน ๆ แสบตัวไปหมดแล้วช่วยด้วย"  สิงโตจึงวิ่งหนีไปที่บ่อน้ำและกระโดดตูมลงไป เจ้ายุงขี้โม้มันก็บินตามมาติด ๆ แล้วพูดเหมือนบังคับสิงโตว่า " ฮ่า ๆๆเป็นยังไงล่ะแกเจ้าป่า..แต่ข้าชนะ แล้วใช่ไหม? ยอมรับออกมาเดี๋ยวนี้ว่าข้านี่สิเหนือกว่าและเป็นผู้ชนะ..เร็ว ๆ" มันพูดพร้อม กับหัวเราะอย่างเริงร่า..เลยไม่ทันรู้ตัวว่า ที่ข้างหลังของมันนั้นได้มีใยแมงมุม อันใหญ่ขึงผืดอยู่...แล้วเจ้าแมงมุมเจ้าก็กำลังจ้องมองมันอยู่ด้วยตาอันเป็นประกาย แล้วในที่สุดมันก็ถอยหลังไปจนปีกของมันไปติด กับใยของแมงมุมเข้าจนได้..เจ้าแมงมุมตัวเขื่องย่างสามขุมเข้าหายุงขี้โม้ทันที 

 

 "เหอ ๆๆ ข้านี่ไง คือผู้ชนะ วันนี้นับเป็นวาสนาของแมงมุมกระจอกๆ อย่างข้า ที่จะได้ลิ้มรสยุงผู้ยิ่งใหญ่เหนือเจ้าป่าอย่างเจ้า ข้าว่าท่านสิงโตผู้เป็นเจ้าแห่งป่าก็คงนึก อิจฉาข้านะ..ใช่ไหม? ท่านสิงโต..ฮ่า ๆๆๆ" ว่าแล้วมันก็ตีลังกาลงมาสองตลบแล้วเขมือบ ยุงเข้าไป ทั้งตัวทันที...เจ้ายุงก่อนที่มันจะสิ้นใจลงไปมันพูดปิดท้ายก่อนตายว่า "ไม่น่าเลยยุงที่จะได้อยู่เหนือเจ้าป่าอยู่รอมร่ออย่างข้าต้องมาตายใน อุ้งมือของเจ้าแมงมุมไร้ระดับอย่างนี้สุดจะอาย"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 

"จงรู้จักประมาณตนและอย่าประมาทก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป" 

จอมณรงธร (ตี๋)

ประธานชมรมภาษาตะวันตก

ปีการศึกษา 2555-56

กลุ่ม "รวมบาป"

5 ธันวาคม 2012