วันศุกร์ที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2557

Pina (2011)

ข้อมูลโดย Nanatakara/bloggang.com


Pina
(พีนา)

     Wim Wenders (วิม เวนดาร์ส) ผู้กำกับสุดอาร์ตในตำนานจากประเทศเยอรมันวางแผนจะทำหนังสารคดีเกี่ยวกับ Pina Bausch (พีนา เบาช์) นักออกแบบท่าเต้นแนวโมเดิร์นแดนซ์ชั้นครู แต่น่าเศร้าที่เธอเสียชีวิตอย่างกระทันหันด้วยโรคมะเร็งเสียก่อนในวัย 68 ปี ผู้กำกับเราเลยจำต้องพับโครงการไปโดยปริยาย ทว่าบรรดานักเต้นร่วมคณะ Tanztheater Wuppertal (ทันส์เธอาทาร์ วูปพาร์ทัล) ของเธอยืนยันที่จะให้ ผู้กำกับ Wenders ทำหนังต่อไปเพื่อเป็นการรำลึกถึงและอุทิศแด่เธอแทน
 

ผู้หญิงบางคนก็เกิดมาเพื่อแบกผู้ชาย
     ซึ่ง ผู้กำกับ Wenders ก็เห็นดีเห็นงามด้วย แล้วทำหนังนำเสนอไปที่นักเต้นคนอื่นๆ ในคณะ โดยให้พวกเขาแต่ละคนผลัดกันมาเต้นให้ดูและพูดถึง Pina ในความรู้สึกของพวกเขาเอง ซึ่งก็มีทั้งการเต้นในโรงละคร และตามสถานที่สาธารณะทั่วไป (แม้แต่บนรถไฟฟ้าก็มี) แถม ผู้กำกับเรายังทำเก๋ด้วยการทำเป็นหนัง 3D ให้ระบำทะลุจอออกมากันเลยทีเดียวล่ะงานนี้

สาดน้ำกันอย่างกับสงกรานต์บ้านเรา
     หนังเป็นเหมือนการนำเสนอลีลาเต้นระบำของชาวคณะ ที่ไม่ได้จำกัดตนเองแต่ในโรงละครหรือบนเวทีเท่านั้น ซึ่งนั่นก็ทำให้หนังออกมาดูแนวและแปลกตาขึ้นไปอีกแบบ และถึงหนังจะเป็นการรำลึกถึง Pina แต่ก็เสนอภาพของป้าแต่เพียงเล็กน้อย เพราะบรรดาท่าเต้นที่ป้าออกแบบนั่นก็เสนอตัวตนของป้าเองมากพออยู่แล้ว อีกทั้งเมื่อมีการกล่าวถึงป้าก็ใช้วิธีถ่ายทอดความคิดรำพึงรำพันของนักเต้น แต่ละคนมากกว่าจะให้มานั่งสัมภาษณ์แบบสารคดีทั่วๆ ไปอีกด้วย
 
เต้นกันที่สระว่ายน้ำและริมถนนก็มี
     ก็ต้องยอมรับว่าคอหนังบ้านๆ อย่างเราที่ไม่ได้มีความรู้เรื่องเต้นๆ หรือศิลปะแขนงนี้เลยนั้นคงจะไม่ค่อยเก็ตหรืออินอะไรมากนัก แถมบางทีท่าเต้นแปลกๆ พิลึกๆ ของชาวคณะก็ชวนเหวอมากกว่าชวนเคลิ้ม รวมทั้งฉบับที่เราดูไม่ใช่แบบ 3D ด้วย แต่ภาพที่เห็นตลอดทั้งเรื่องนั้นช่างงดงาม น่าตื่นตาตื่นใจและน่าทึ่งยิ่งนัก ดังนั้นคงไม่ยากเลยที่หลายคนจะต้องมนต์ของหนังและลีลาท่าเต้นที่ผู้หญิงผอมๆ ที่ชื่อ Pina Bausch ได้สร้างสรรค์ไว้เป็นมรดกแก่โลกนี้
    *อำลาอาลัย*
         Pina Bausch (27 ก.ค.1940 – 30 มิ.ย.2009) คน ที่เคยดู Habla con ella 2002 (อ้าบลา โกน เอ้ยา - บอกหล่อนสิ) ของเจ้าป้า Pedro Almodóvar (เป้โดร อัลโมโด้บาร์) คงจะจำฉากที่พระเอกไปนั่งดูการแสดงสุดพิลึกตอนต้นเรื่อง ที่มีผู้หญิงตาบอดผอม ๆ เพ้อๆ ถลาไปมาบนเวที และมีผู้ชายคอยเก็บเก้าอี้ให้พ้นทางเธอกันได้ ซึ่งนั่นก็คือการแสดงที่ Pina สร้างสรรค์ขึ้นมาเองในชื่อ 'Café Müller' (คาเฟ่ มูลลาร์) ซึ่งในหนังเรื่องนี้ก็มีมาให้ดูกันจุใจเลยจ้า อืม ที่แท้ก็ฝีมือป้า Pina นี่เอง เยี่ยมไปเลยจ้า

     สมัครเข้ากลุ่มเฟส "ชมรมภาษาตะวันตกของมหาวิทยาลัยรามคำแหง" ได้ที่ https://www.facebook.com/groups/365756166805480/ 




     จอมณรงธร (ตี๋)
    กรรมการชมรมภาษาตะวันตก
    ปีการศึกษา 2556-57
    กลุ่ม "Fanclub FS"
    25 เมษายน 2014





    ไม่มีความคิดเห็น:

    แสดงความคิดเห็น