ลิง ภาษาตะวันตก พูดว่าอย่างไร

ข้อมูลโดย Wikipedia

ลิง เป็นสัตว์ที่มนุษย์รับรู้เป็นอย่างดีว่า เป็นสัตว์ที่ว่องไว มีความซุกซน อยู่ไม่นิ่ง จนมีคำเปรียบเทียบในสำนวนไทยว่า "ซนเหมือนลิง" โดยเฉพาะใช้กับเด็ก เนื่องจากลิงเป็นสัตว์ที่มีความฉลาดและใกล้เคัยงกับมนุษย์มากที่สุดในบรรดาสัตว์ทั้งหมด จึงสามารถฝึกหัดให้ใช้งานต่าง ๆ ได้ เช่น เก็บมะพร้าว หรือแสดงการละเล่น เช่น ละครลิง เป็นต้น ลักษณะท่าทางของลิงคล้ายมนุษย์ ซึ่งจัดอยู่ในอันดับเดียวกัน เนื่องจากมีบรรพบุรุษร่วมกันมา ก่อนที่จะมีวิวัฒนาการแยกตัวออกจากกัน เมื่อหลายล้านปีก่อน ลิง สามารถพบได้ทุกทวีปในโลก ยกเว้นบริเวณขั้วโลก , ทวีปยุโรป และทวีปออสเตรเลีย

 

ภาษาสเปน                                                        Mono (โมโหนะ)

ภาษาโปรตุเกส                                                 Macaco (มาก้ากู)

ภาษาอิตาลี                                                       Scimmia (ชิ้มเมีย)

ภาษาฝรั่งเศส                                                   Singe (แซงเฌอะ)

ภาษาเยอรมัน                                                   Affe (อัฟเฝอะ)

ภาษารัสเซีย                                                     Обезьяна (อาบีเซี้ยหนะ)

ภาษากรีก                                                         Μαϊμού (มายมู่)

ข้อมูลโดย monkeyschoolthailand.com

ประเทศไทยมีลิงอยู่ 5 ชนิด คือ

1. ลิงเสน 

      ลำตัวยาว หลังสั้น ขนยาวสีน้ำตาล หน้ากลม หางสั้น ลูกลิงมีขนสีขาว และเปลี่ยนเป็นสีเข้มเมื่อมีอายุมากขึ้น ใบหน้าเป็นสีชมพูหรือ สีแดงเข้ม ถึงน้ำตาล และมีขนเล็กน้อย ลิงเสนเพศผู้มีเขี้ยวยาว และ อาศัยรวมกันเป็นกลุ่ม มีถุงเก็บอาหารใต้คาง หางสั้นมากจนดูเหมือนกับไม่มีหาง ก้นแดง หน้าท้องมีขนน้อย ขนบนหัวจะขึ้นวนเป็นก้นหอย  เริ่มผสมพันธุ์ได้เมื่อมีอายุ 3-4 ปี ระยะตั้งท้องนาน 146 วัน ออกลูกครั้งละ 1 ตัว และมีอายุยืนกว่า 20 ปี สำหรับในประเทศไทย ลิงเสนเดิมพบได้ทุกภูมิภาค แต่ปัจจุบันมีสถานะในธรรมชาติที่ลดลงเป็นจำนวนมาก จนเหลือเพียงไม่กี่ฝูงเท่านั้น

   มีสถานะทางกฎหมายเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535

2. ลิงกัง

      มีรูปร่างอ้วนสั้น ขนสั้นสีเทาหรือสีน้ำตาล หน้าค่อนข้างยาว ขนบนหัวสั้นมีสีเทาหรือสีน้ำตาล และขึ้นวนเป็นก้นหอย ขนตรงส่วนใต้ท้องมีสีจางจนเกือบขาว หางค่อนข้างสั้น อาศัยอยู่ตามป่าดิบ บริเวณเชิงเขา ชอบเปลี่ยนที่อยู่ไปเรื่อย ไม่ค่อยอยู่เป็นที่ บางตัวออกหากินตัวเดียว ไม่รวมฝูง ชอบลงมาอยู่ตามพื้นดินมากกว่าอยู่บนต้นไม้ แต่เวลานอนขึ้นไปนอนบนต้นไม้ ชอบส่งเสียงร้องและมักร้องรับกันทั้งฝูง เริ่มผสมพันธุ์ ได้เมื่อมีอายุ 3-4 ปี ผสมพันธุ์ได้ทุกฤดู ระยะตั้งท้องประมาณ 5-7 เดือน ออกลูกครั้งละ 1 ตัว และมีอายุยืนราว 25 ปี ตัวผู้หรือแต่ละตัวอาจผสมพันธุ์กับตัวอื่นได้หลายตัว และไม่อยู่เป็นคู่แน่นอน ลิงกังจัดเป็นลิงที่มีสมาชิกในฝูงน้อยกว่าลิงชนิดอื่น ๆ คือ มีไม่เกิน 40-45 ตัว สำหรับในประเทศไทย ลิงกัง เป็นลิงที่พบได้ในบางส่วนของภาคกลาง, ภาค เหนือและภาคตะวันตก แต่จะพบมากทางภาคใต้ตั้งแต่จังหวัดเพชรบุรีลงไป เป็นลิงที่คนไทยรู้จักและคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เพราะมักจะถูกจับมาเลี้ยงและฝึกให้แสดงต่าง ๆ ตามคำสั่ง ปีนต้นมะพร้าวเก็บลูกมะพร้าว
   สถานะในกฎหมาย ปัจจุบัน เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535


3. ลิงแสม

      จัดเป็นลิงขนาดกลาง มีขนตามลำตัวสีน้ำตาล หางยาวกว่าความยาวของลำตัว ขนตรงกลางหัวมีลักษณะตั้งแหลมชี้ขึ้น ขนใต้ท้องสีขาว โดยสีขนจะเปลี่ยนแปลงไปตามอายุ ฤดูกาล และถิ่นที่อยู่อาศัย เป็นลิงชนิดเดียวของไทยที่หางยาวที่สุด มีความยาวของหางพอ ๆ กับความยาวของหัวและลำตัวรวมกัน เป็นลิงอีกชนิดหนึ่งที่พบได้แทบทุก ภูมิประเทศ ทั้งในป่าชายเลนใกล้ทะเล และป่าดิบ โดยลิงฝูงที่อาศัยในที่นี่จะว่ายน้ำและดำน้ำเก่ง มักพบเห็นทั่วไปตามเมืองใหญ่ อาทิ ศาลพระกาฬ หรือ ศาลเจ้าแม่เขาสามมุข เป็นต้น มักจะอยู่เป็นฝูงใหญ่ อาจมีสมาชิกในฝูงได้ถึง 200 ตัว โตเต็มที่เมื่อมีอายุได้ราว 3-4 ปี ออกลูกครั้งละ 1 ตัว ลูกที่มีอายุน้อยจะเกาะติดแม่เสมอ และจัดเป็นลิงอีกชนิดหนึ่งที่หากเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็ก ก็สามารถนำมาฝึกหัดให้เชื่องได้เหมือนลิงกัง

   มีสถานะตามกฎหมายเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535


4. ลิงวอกภูเขา หรือลิงไอ้เงี้ย

      มีรูปร่างอ้วนเทอะทะ แขนและขาสั้น ขนตามลำตัวมีสีเหลืองปนเทา บางตัวอาจมีสีเข้มมากจนดูคล้ายสีน้ำตาลดำ ส่วนหัวไหล่ ศีรษะ และแขนจะมีสีอ่อนกว่าสีขนบริเวณอื่น ๆ ของร่างกาย ขนบริเวณหัวและหางมักมีสีเทา มักอาศัยในป่าบนภูเขาสูงหรือตามที่ราบสูง ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนต้นไม้ซึ่งมีเรือนยอดไม้สูงจากพื้นดินประมาณ 10-15 เมตร จากการศึกษาพบว่ามักอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูงเล็ก ๆ โดยฝูงหนึ่งมีสมาชิกประมาณ 40- 60 ตัว ในระหว่างการหากินจะมีสมาชิกบางตัวทำหน้าที่ระวังภัยให้ฝูง โดยจะนั่งสังเกตการณ์อยู่บนต้นไม้ซึ่งสูงที่สุด และหากมีอันตรายเข้ามาใกล้จะส่งเสียงร้องเตือนให้หลบหนี โดยจะร้องเสียงดัง "ปิ้ว" ลิงวอกภูเขาจัดเป็นลิงนิสัยดุร้าย สามารถกระดิกหางได้เหมือนสุนัข เริ่มผสมพันธุ์ได้เมื่อมีอายุ 3-4 ปี ระยะตั้งท้องนาน 5-6 เดือน ออกลูกครั้งละ 1 ตัว ในระหว่างเดือนเมษายน-มิถุนายน กินอาหารประกอบไปด้วย ผลไม้ ยอดไม้อ่อน แมลง และสัตว์เลื้อยคลานจำพวกกิ้งก่า เป็นต้น

  ปัจจุบัน เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535


5.ลิงวอก

      เป็นลิงที่มีร่างกายอ้วนสั้น บริเวณหลัง หัวไหล่ และตะโพกมีสีน้ำตาลปนเทา ส่วนบริเวณใต้ท้องและสีข้างมีสีอ่อนกว่า หางยาวประมาณครึ่งหนึ่งของความยาวลำตัว ขนหางค่อนข้างยาวและฟู มีการผลัดขนประมาณช่วงเดือนมิถุนายนถึงกรกฎาคมของทุกปี ปัจจุบันเชื่อว่า เหลืออยู่เพียงฝูงสุดท้ายแล้วที่ วัดถ้ำผาหมากฮ่อ ใน อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย  มีพฤติกรรมชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ ตั้งแต่ 50 ตัวขึ้นไป ลิงวอกเริ่มผสมพันธุ์ได้เมื่อมีอายุ 3-4 ปี ระยะตั้งท้องนาน 5-7 เดือน ออกลูกครั้งละ 1 ตัว
   ปัจจุบัน เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535

   ลิงที่ชาวสวนภาคใต้ของประเทศไทยนิยมเลี้ยงไว้ช่วยทำงาน คือ ลิงกัง ใช้ช่วยเก็บมะพร้าว จะใช้ลิงเพศผู้เนื่องจากมีตัวใหญ่ เรี่ยวแรงมากกว่าลิงเพศเมีย 

ประวัติความเป็นมาระหว่างชาวสวนกับลิง

      มะพร้าวเป็นพืชเศรษฐกิจของภาคใต้  เป็นพืชยืนต้นชนิดหนึ่ง อยู่ในตระกูลปาล์ม เมื่ออายุระหว่าง 5 - 7 ปีจะออกผล  และมีอายุยืนประมาณ  70 –  80 ปี  เมื่อมะพร้าวแก่จัดเปลือกจะเป็นสีน้ำตาลคล้ำจากนั้นจะหล่นลงมาเองแต่จะขาด คุณภาพ  และเมื่ออายุมากขึ้นลำต้นจะสูงคนโบราณนิยมใช้ไม้สอยและใช้แรงงานคนปีนไปเก็บ ซึ่งเสี่ยงต่ออันตรายในการปีนขึ้นไปเก็บและมักจะประสบอุบัติเหตุอยู่เสมอๆ  จึงมีการพัฒนาวิธีการเก็บมะพร้าวเพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของท้องตลาด โดยค้นพบว่าลิงกังเป็นสัตว์ที่สามารถนำมาฝึกให้ปีนเก็บมะพร้าวได้ชาวสวนจึง เปลี่ยนมาใช้แรงงานลิงแทนแรงงานคน

ลักษณะลิงที่ดี

      ลิงที่จะใช้ฝึกต้องเป็นลิงนิสัยดี เชื่อฟังต่อผู้เลี้ยง มีขนแน่น เส้นขนละเอียดและเป็นมัน, สุขภาพแข็งแรง, รูปร่างเหมาะกับงานหนัก, กระดูกแข็งแรง,  ฟัน ไม่มีความผิดปกติ เพราะจะมีผลต่อการกัดขั้วมะพร้าว ซึ่งลิงบางตัวใช้เวลาฝึกเพียง 3 เดือนก็ใช้เก็บมะพร้าวได้แล้ว โดยการฝึกจะเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไปทีละขั้นตอน

 

การฝึกลิง

      ก่อน อื่นที่สำคัญ คือ ต้องให้ความรัก  ความเมตตา  ความเอาใจใส่  ความอดทน ให้ความรักและความผูกพันเปรียบเสมือนดั่งว่าลิงเป็นลูกรักของเราคนหนึ่ง  ค่อยๆพูดกับลิงไปก่อนจนกระทั่งลิงเชื่อง  ไว้ใจ  และรักเรา  จากนั้นก็ดูแลในเรื่องสุขภาพอนามัยของลิง โดยมีการถ่ายพยาธิและรับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า  เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงหัดให้ลิงเล่นลูกมะพร้าวก่อน  หลังจากนั้นก็จะเริ่มทำการฝึกโดยให้ลิงเรียนจากง่ายไปหายาก  กล่าวคือ

ประโยชน์จากแรงงานลิง

        ลิง อายุ  2  ปีเศษ จึงจะเริ่มฝึกสอนได้และเมื่อมีอายุ 4  ปีขึ้นไป จะใช้งานได้เต็มที่  ลิงกังตัวใหญ่ๆที่ได้รับการฝึกหัดมาแล้วอย่างดีสามารถเก็บมะพร้าวได้ถึงวัน ละ 800 – 1,000 ลูก มากกว่าคนซึ่งเก็บได้เพียงวันละ 200 – 300 ลูก  ฉะนั้น มันจึงเป็น ” แรงงานอุตสาหกรรมการเกษตรที่มีประสิทธิภาพสูง ”  ทำรายได้ให้กับเจ้าสวนและเจ้าของลิงอย่างมาก  จะเห็นได้ว่าลิงกังมีประโยชน์และปลอดภัยกว่าการใช้แรงงานจากคนมาก  ลิงกังมีร่างกายที่แข็งแรง  ปราดเปรียว  ชอบปีนป่าย  ไม่กลัวความสูง  ไม่จู้จี้ขี้บ่น  ไม่เรียกร้องค่าแรงเพิ่ม  ไม่ประท้วงหยุดงาน  ไม่อู้งาน  ไม่หนีงาน  และไม่ทุจริตคดโกง รวมทั้งไม่ต้องมีประกันอุบัติเหตุและสวัสดิการสังคม  ลิงจึงเป็น “ เครื่องจักรที่มีชีวิต “  มีค่าและมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับคนที่มีอาชีพทำสวนมะพร้าว

      จาก ความจำเป็นของชาวสวนอาชีพซึ่งกำลังขาดแคลนแรงงานและหาสิ่งอันใดทดแทนไม่ได้  จากการคลุกคลีได้เห็นซึ่งพฤติกรรมของลิงที่มีความฉลาดเฉลียวสามารถฝึกสอนให้ ทำอะไรก็ได้หลายๆอย่างตามที่ผู้ฝึกได้สอนจึงเกิดเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านตาม ชนบท   และเหตุนี้คือที่มาของโรงเรียนลิงแม่ริม

สุขภาพ

      ลิงควรหยุดงานหนักเมื่ออายุประมาณ 15 -20 ปี  อาหารหลักของลิง คือ .ให้ข้าวสุกวันละ 2 เวลา  ในตอนเช้าและตอนเย็น   ส่วนผัก,  ผลไม้,  เผือกมัน,  ตัวหนอน, แมลงต่างๆ,  อาหารเสริม เช่น นม,  ไข่ จะให้ในตอนเที่ยงวัน  ของโปรดของลิง คือ ข้าวโพดอ่อน  และกล้วยทุกชนิด อาหารลิงจะไม่ให้พร่ำเพื่อเพราะลิงจะอ้วน  เชื่องช้า  และเสียนิสัย

นิสัยของลิง

      ยืน เดิน นั่ง นอน ได้ทั้งพื้นดินและบนต้นไม้  ซุกซน  หยุดนิ่งไม่ได้  โกรธง่าย  ปรับตัวได้ทุกสภาพพื้นที่  ชอบอยู่เป็นฝูง  มีหัวหน้าคอยควบคุม เรียกว่า
“ จ่าฝูง“ อาศัยอยู่ตามป่าต่างๆ ที่สำคัญการเหนื่อยจัด หิวจัด และมีอารมณ์ทางเพศลิงจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้

จอมณรงธร (ตี๋)

ประธานชมรมภาษาตะวันตก 

ปีการศึกษา 2555-56

กลุ่ม "รวมบาป"

9 มกราคม 2013